یا نظر امام را محقق می کنیم یا جنازه ام برمی گردد!
پیش از اینکه عملیات بدر آغاز شود، ما به عنوان مسئول پشتیبانی می رفتیم خدمت فرماند هان محترم از جمله شهید برونسی. ظهر بود ساعت حدود 30/11 الی 12 بود، کنار جمعی از فرمانده هان گردان هایش نشسته بود، یکی از آنها شهید فرومندی بود. من جلو رفتم و احوالپرسی کردم و بعد پیرامون عملکرد گردان ابوالفضل(ع) که در عملیات تشکیل شده بود، سوال کردم و اینکه آیا از نحوه پشتیبانی عملیات خیبر راضی بودید؟ گفت: من از کارتان راضی هستم. خدا ان شاء الله کمک تان کند، اما یک چیزی به من گفت که خیلی من را تکان داد. گفت: فلانی ما از عملیات خیبر، سالم برگشتیم. این دفعه به شما می گویم، آن دستوری که حضرت امام در رابطه با منطقه بصره دادند اگر بخواهیم به اهداف مان برسیم، من دو راه بیشتر ندارم؛ این دفعه یا به اهدافی که نظر حضرت امام است، می رسیم و یا جنازه من برمی گردد، به غیر از این دو راه، راه دیگری وجود ندارد، خیلی برای من جالب بود. بعد با خودم گفتم: آقای برونسی این طوری محکم صحبت نکن! گفت: قطعاً هیچ شکی ندارم. در این عملیات یا به اهدافی که نظر امام است، می رسیم یا اینکه جنازه من بر می گردد. بعد از عملیات هم دیدم که واقعاً همین طوری شد.
شهید برونسی در عملیات بدر بسیار ناراحت و گرفته به نظر می رسید، چون عملیات خیبر و آنچه در عملیات خیبر اتفاق افتاده بود، برایش خیلی سنگین و متأثرکننده بود، لذا خیلی تأکید می کرد که هیچ کس اجازه عقب نشینی در این عملیات را ندارد و ما باید به هدف مان برسیم، حتی اگر تا آخرین نفرمان هم به شهادت برسد، ولی باید به سر چهار راه برسیم. واقعاً این را به عنوان شعار نمی گفت: از قلبش، از تمام نهادش این ندا برمی خاست و به صورت بلند و با فریاد می گفت: وعده ما سر چهار راه. این چهار راه هم به اصطلاح «پدی» بود که دشمن آورده بود در عمق جزیره ایجاد کرده بود. یعنی از اتوبان بصره منشعب می شد و یک خط پدافندی به حساب می آمد که دشمن تشکیل داده بود. تقاطع بعضی از جاده هایش به صورت عمودی به داخل جزیره می آمد که به اینها می گفتیم پد، جاده ای بود ولی چون بلند بود ارتفاعش از سطح آب گرفتگی هور قریب به سه متر(5/2 الی 3 متر) بود. از توی آب یعنی می آمدی بالا تا می رسیدی به خود جاده. عرض جاده هم حدوداً هشت متر بود، این تنها جاده ا ی بود که ما داخل آب داشتیم.

شادی ارواح طیبه شهدا وامام شهدا صلوات